Jommen sa eg smør...

Våkna te ein perfekt morgen igår, det var vindstille og havet såg ut som ein drøm. Eg fekk mannen på jobb og vekte Øystein. Me tok brettene og ein finne ( d.v.s ein mann fra Finland ) med oss te Midigama. Surfen var bra te å verr så tidligt i sesongen, Øystein hadde det nya longboardet og hadde någen bra bølger. Men han har ennå litt vondt i ett ribbein han brista for ein stund tebake, så han gjekk inn itte ein time eller to. Det var flerre i vannet enn oss, uheldigvis... Ein lokale gutt, flinke surfer, kom nesten rett itte me kom. Og når øystein gjekk inn kom ein svenske, to franskmenn og ein japaner. Kunne nesten ikkje tro det, trodde at me minst ville ha bølgene for oss sjøl i minst någen uker før det kom surfere te øyå. Men men, ska ikkje verr grådige. Hadde ein kjekke fyste surf og det var deiligt å verr uti rolig fint vann.


Men idag morges så var alt snudd på håvet. Vinden var oppe før klokkå seks og havet såg ikkje ut. Det e ikkje ett godt tegn når palmene vaie som bare det og vinden ule mellem byggningene. Nei nei nei nei.... Blei ganske skuffa, hadde gleda meg te merre bølger og sol. Istedenfor blei det tebake i sengå med drømmer om bølger og god surf...

Den tredje neste måned får me elleve gjester, og de komme med samme fly! Så Øystein prøve å ordna med transport te de fra flyplassen te oss. Problemet e ikkje at det e så mange folk, men alle har med seg surfeutstyr og det tar jo ein god del plass. Har tenkt på å fixa ein air condition buss, hadde vært morsomt. Med et svært skilt der det står Easy Beach foran. Ninni og har billett hjem den tredje, hvis hu ikkje omorgansiere det. Har fått en del meldinger og det hørres ganske kaldt ut der oppe i nord.


Easy prøve seg på huset av og te, men tror ikkje at hu forstår heilt ka som e meiningå me det. Nå får hu all mat og vann på sin egen veranda, og det syns hu e greit. Men hu hoppe rett ner itte hu e ferdige. Igår bada eg na, og Øystein greide og tok på ridd. Hu trengte det! Det mest morsomste Easy gjørr e å grava svære hål i hagen vår. Og jordå her e så røde at halve hu e rød itte hu e ferdige. Igår klarte hu å grava ett enormt hål og ittepå bjeffa hu vilt for å få meg te å komma ut og se det. Akkurat som at hu e utrolig stolte over det hu har gjort på samme tid som at hu vett det e galt.


Håpe det blir bra bølger imårå!
Koz og klem te alle sammen og her e ein blomst te alle sammen som e så snille og lese bloggen min. Syns det e utrolig kjekt at så pass mange faktisk tar seg tid å lesa det eg skrive. Og spesielt kjekt var det at Anja lagde en egen blogg sånn at hu kunne skriva komentar te meg! Det var stiligt gjort. Skreiv ein komentar tebake på hennar blogg, men vett ikkje om hu har sjekka det.
Kramz!

The season is coming!
Vinden skifte, det e mindre funktighet i luften, myggen blir merr agressive og det viktigste.... bølgene blir reine og klare. Sesongen har så vidt begynt!

Det starta på lørdag, dagen itte Ninni drog. Manju og meg stod opp for å spisa frokost, Øystein gjekk å la seg. Han hadde fulgt Ninni te flyplassen. Mens me spiste frokost satt Manju heile veien og såg på bølgene, han og har begynt å bli desperate. Vinden hadde ennå ikkje vist seg og bølgene såg fine og klare ut. Me vekte Øystein itte frokost, han hadde sagt at me sko gjørr det. Me sa at me tok turen te Lazy Left, et surfepunkt ikkje langt fra her. Øystein sko seinere ta med seg ein svenske som var her i helgå med ner te Welligama så han kunne prøva å surfa. Med brettene under armane gjekk med ut igatå og inn i tuk tuken. Siden me ikkje sko så langt så holdt me brettene istedenfor å festa de på taket. Tuk tuken suste bortover veien og någen ganger kom det ein buss litt for nærme oss itte min smak. Men me kom oss uskadde fram te Midigama der surfepunktet ligge. Tuk tuken kjørte inn te sidå og eg gjekk ut for å se på bølgene. De var ikkje så fine som me hadde håpa, men det gjekk an å ha det kjekt der for det. Men vannet var så brunt og skittent at me orka ikkje å gå uti. Grunne e at rett ved siden av stranden ligge det ein elv som någen ganger i måneden blir åpna opp og tømt uti havet. Nå hadde det jo regna i flerre dager i strekk og elven måtte tømmas for hvis ikkje ville an gå over sine bredder og hus ville bli ramma. Men aldri har eg sett vannet så skittent før. Så me hadde valget å snu eller fortsetta te Welligama. Me fortsatte.

Då me kom fram hadde armen eg hadde holdt brettet sovna og det begynte å stikka når eg bevega an. Kan tenka at Manju sin arm var ennå verre, han har ett tyngre brett enn meg. Tuk tuken drog tebake og me gjekk ner te stranden. Vannet gjekk heilt opp te muren te guesthouset der me var og det såg ganske mezzy ut. Men me hopp uti og begynte å padla ut. Eg kom meg ganske lett ut, mens Manju stressa. Han hadde havna i ein strømning og det e vanskeligt å padla ut når du e midt oppi det. Bølgene var store der ute eg satt, eg begynte å padla innover for å ta ein bølge, eg blei løfta opp og eg stod opp på brettet mitt og surfa nerover. Heilt fantastiske opplevelse, kan ikkje målas med någe. Hadde fira bølger te før Manju kom seg ut, og itte to merr så kom Øystein og tri andre gåande på stranden. Øystein hadde med seg svensken og faren hans ( som e den nye svenske ambasadøren på Sri Lanka ) og ein norske som jobbe i Green Movement i Colombo. De to guttane sko prøva seg i bølgene, han norske for fyste gang og han svenske for tredje gang. Øystein padla ut te oss og me hadde oss någen gode bølger. Den eine gangen eg ska padla ut havna eg der Manju hadde vært før meg, i strømningen. Eg padla og padla og eg gjekk bare bakover. Det var så hardt og bølgene smasha inn over meg og trykka meg ner på bunnen og drog brettet vekk under meg og endelig når eg kom opp igjen så begynte det samma igjen. Itte ein lange padling og stressing kom eg meg ut av det.
Manju og meg var nesten tri timer i vannet, og då me gjekk inn var me ganske trøtte. Og solbrente! Eg hadde bare smørt meg med åtta og hadde jo trodd me bare sko verr ein time i vannet i Midigama. Så fjeset mitt brant og det gjorde vondt. Resten av dagen gjekk med te å smøra alovera og kremer på huden og prøvå å finna ein kalde plass å verr.

Dagen ittepå drog me te The Rock, ett surfepunkt i motsatt retning fra gårsdagens. Øystein og svenske drog fyst og så fulgte Manju og meg itte. Det var vanskeligt å finna ein vei uti vannet, det var lavvann og det e koraller langs heile stranden. Eg gjekk på korallen et stykke uti og la meg på surfebrettet og padla forsiktigt videre. Heldigvis var det ikkje någen ikiri ( sjøpigsvin ) oppå korallene...
Surfen var ikkje så bra, stort og mezzy. Itte surfen så tok svenske gutten ( Olaf ) ut kiten sin og kite brettet. Han e sponsa kiter og han hadde aldri kita i så store bølger før. Utrolig stiligt å se på. Øystein har gått på et sånt kurs så han hjalp han med rigging opp og holda kiten når han sko starta. Hadde vært kjekt å prøvd det ein gang!

Før helgå hadde det regna i fira dager i strekk og me hadde frøse ein god del. Og nå var det strålande sol og eg blei som sagt solbrente. Alt dette gjorde at eg blei syke. Igår låg eg heile dagen og eg har masse feber og typisk Silja forkjølte... Men alt det vil jo gå over itte ein stund. Og heldigvis har det ikkje vært så bra bølger ennå, så eg går ikkje glipp av det iallefall.



Det stora idag e at endelig e Easy sitt hus ferdig. Heile staben var med å løfta det inn i hagen, Easy blei ganske skremte. De som jobbe her ler av huset te Easy, ingen har sett et så stort hundahus før og med madrass te og med.....
Easy e ikkje heilt sikker ka hu ska gjør med den store tingen i hagen vår, var så vidt innom ein tur, men det var ikkje så interesant. Øystein prøve så godt han kan å læra hu å bruka og lika huset. Han satte seg lika godt inni huset med hu og ga hu ostabiter ( som e favoritten hennar ). Hu har te og med fått seg ett sengateppe der inne og ute ligge lekene og håndkleet. Får se om hu vil sova der ute om nattå.

Ninni e som sagt dratt te Norge og hu e nå i Stavanger. Hu syns det e kaldt, men det virke som at alle prøve å gjørr sitt besta og hørte at Gaute og Cathrine hadde satt opp temperaturen i sitt hus. Hu har mitt sim kort, så hvis folk vil ta kontakt så e nr: 99422947.
Begravelsen e på torsdag den 20.

Og Ninni: me klare oss bra, men huset ser ikkje ut. Siden eg ikkje har følt meg så gode så har eg ikkje støvsugd eller kosta og det e jo ingen andre som gjørr sånt her....
Oppvasken tok eg igår, fordi an begynte å ta over heile kjøkkenet. Easy savne deg og tror heile veien at me og ska forsvinna. Hvis me har vært vekke ein stund blir hu heilt ville når me komme tebake og hu vil heile veien verr der me e. Og Øystein har ikkje ennå lært å slå av lys....

STOR klem fra the red lobster!

Igår forlot Anna Cecilie Thise denne verdenen.
Annemor Thise, kalt Mamma av nærmeste familie, hadde hatt altzaimer i flerre år og var blitt betydelig redusert de siste par årene. Det e sårt å mista ein man e glad i, men på samme tid e me glad for at Mamma ikkje måtte li någe særlig på slutten som så mange altzaimer pasienter gjør. Me fekk telefon fra sykehjemmet midt på dagen der de fortalte at Mamma låg for døden og ville antagligvis gå bort i løpet av dagen. Om kvelden, Sri Lanka tid, fekk me ein ny telefon som sa at hu nå var gått bort. Gaute var der då det skjedde og me e utrolig glad at hu ikkje var aleina den siste stunden.

Det har blitt ein del tårer og me har snakt ein del om gode minner me har av Mamma. Me hadde forberedt oss for denne dagen, men det går ikkje an å forberda seg te den smerten man føle når det skjer.

Ninni reise antageligvis hjem på lørdag, me ska nå te Galle for å kjøpa billett.

Tusen takk te Gaute og Cathrine osm var hos Mamma, og Gudrun som kom innom for å ta farvell. Og tusen takk te alle for telefoner, støtte og hjelp med organisering.

Its raining men... eller någe sånt.

Våkna opp idag morges te ein blå og svart verden. Det begynte igår, regnet. Du kan se det komma langt ute i sjøen. Det e som ein svart vegg som komme nærmere og nærmere. Det tar ca to minutter før det begynne å hølja ner. Alt blir kaldt og vått. Tynne klær blir bytta ut med varme og alle prøve å finna ein tørre plass å sitta. Problemet e ikkje at det regne, men at det blåse og regne. Halve restauranten e blautlagt og det komme blåsande små dråper inn i resten. Som oftest vare ikkje regnet så lenge, men denne gangen så har det regna i to dager.

Men uansett regn så tok Manju og meg oss ein tur ut i bølgene igår. Det dryppte bare litt når me gjekk uti, og normalt blir bølgene bedre itte ein regn skyll. Men regnet var ikkje ferdig med å regna. Det blei verre, regnet begynte å piska og det hølja som verst. Det var fantastisk! Det føltes som om heile verden forsvant rundt meg, alt blei uklart og det var bare regnet og bølgene som lagde lyd. Hørres kanskje heilt teit ut, men eg føltes det som om eg var nærmere alt, næmere naturen. For ein klisje....
Men det var deiligt. Padla ut mot bølgene, dykka med brettet under bølgen, det var varmt, stille og mykt. Heile verden forsvant for någen sekunder. Så kom eg opp på den andre sidå av bølgå, regnet piske meg i fjeset, det blir kjøligt og back to reality. Men så kom ein bølge te, eg dykka og forsvant inn varmen. Hadde ikkje mange bølger, det var for dårligt te det. Men det var ein utrolige opplevelse. Fekk ein lange fine bølge, eg hylte av fryd og smilte stort te Manju. Manju hadde ikkje den store opplevelsen ute i vannet, han var kald, kunne ikkje se någe og likte seg ikkje någe særlig. Det e rart at to personer kan ha så forskjellige opplevelsen på akkurat samme tid og sted. Me var uti ein stund, la ikkje merke te at det var blitt mørkt, me kunne jo ikkje se någe uansett. Så når regnet stoppa for ein stund la me merke te at solen som me ikkje hadde sett for dagen var gått ner og det var på tide å gå inn. Manju reiste ein finger i været, som betyr ein siste bølge. Me satt begge to på brettene våre, såg ut mot havet og venta på den siste bølgå.

Å ha ein hund når det regne e ikkje alltid lika morsomt. Easy like seg mest ute, sjøl i regn. Men når det begynne å hølja så springe hu så fort inn hu kan. Så fort at det e ikkje muligt å få tak i hu før hu har hoppa opp i sofaen eller i ein seng, blaute og fæle. I sånn vær like hu å best å ligga stille ein myke plass å sova, helst med någe over seg. Akkurat som ein baby. Nå ligge hu i fanget mitt og koze seg, hu ser rundt seg og småtbite på fingeren min. Ikkje sei det te Ninni, Easy har ikkje lov te å bita......

Øystein e på jakt itte ein bil, men det vise seg å verr vanskeligere enn antatt. Han har vært litt rundt omkring, men det har ikkje vært någe særlig interesant. Det sko komma ein bil her idag morges som Øystein sko se på, men bilen eller menneskene viste seg ikkje. Tror det e ein van me e ute itte, men e ikkje heilt sikker.
Me fekk madrassene te de nye sengene igår, så nå e TV rommet fylt opp. Det e blitt det nya lageret vårt. Der står det tri store madrasser, to Air Conditioner, lamper osv. Nesten ikkje plass å sitta lenger, men det e jo bare midlertidigt. Alt ska på plass i de nye cabanaene som e snart ferdige. Glede meg te alt e ferdig, te alle arbeiderne e vekke og sesongen e skikkeligt igang. I begynnelsen av november begynne de fyste sesong gjestene å komma, då komme det ein gruppa fra Dubai. De har vært her någen ganger, ein kozelige gjeng surfere. Ingen av de e fra Dubai, men expats som jobbe der for någen år. Men siden det ikkje e någen gode bølger over der så komme de over her någen ganger i sesongen.


Det e på sånne regndager at huset e så fantastisk. Før når me hadde bare cabanaen så var det liksom ingen plass å verr når det regna. Alle tri satt inne på rommet te Øystein og Ninni, det va ikkje så møye å gjørr utenom å se på film. Og alt var utrolig vått. Men nå har me hus, med sofa og greier. Og ikkje e det någe særlig fuktigt og det e varmere inne enn ute. Siden det var dårlig vær igår så syntes eg det ville verr deiligt og kozeligt med pannekaker. Så eg lagde røra og steikte opp någen. Øystein og Ninni kom akkurat inn dørå når de var ferdige, så me kozte oss. Til og med Easy fekk litt å koza seg med.

Det har heldigvis slutta å regna nå, men det e grått og kaldt. Uff, eg vett at eg ikkje kan klaga. Men litt må eg har lov te. Ninni og meg sitte inne i huset, Sex and the City står på som bakgrunns TV og snart e det tid for lunsj.
Livet e herligt!

Hei igjen...

Ville bare legga inn någen bilder som blei tatt igår. Det va jo søndag så Manju hadde fri og me sløva i hengekøyå. Øystein hengte opp ei hengekøya for någen uker siden. Eg hadde kjøpt stoffet te an for merr enn tri mnd siden, men det tar sin tid her nere for å få ting gjort. Og då snakke eg ikkje bare om lokale, men Øystein e og gode te å la ting ligga og ta det seinere. Men kan ikkje klaga, eg e like flinke te det eg og.
Men me har iallefall fått oss ein hengekøya og me like an. Manju og meg ligge oppi an samtidigt og av og te komme Easy og..
Hu like det, men har ikkje heilt forstått at hengekøyå ikkje e någe du bare kan gå rundt i. Hu labbe rundt og tenke ikkje på muligheten for å falla ner.
Så igår tok me fram kamera og tok någen bilder.

Holde nå på å lage rice and curry. På menyen idag så har me natur ris ( rød ris ), gresskar curry, linse curry, rødbete salat, stekte grønnsaker og papadam. E sulte så eg glede meg te middag. Då Manju kom hjem fra jobb hadde me oss ein padletur te solen gjekk ner, det var kjekt men dårlige bølger. Solnedgangen var utrolige, såg ut som at heile himmelen stod i brann! Det var seks andre i vannet, lokale som bor rundt oss her. Flerre av de har nettopp begynt og de e gode.
Ups... der kom eg inn på surfing igjen, utrolig kossen det skjer.
Uansett... snart mat.
Manju og Easy ligge og sløve. Øystein e på vei hjem og Ninni sitte i restauranten med ein gjest. Over og ut!


Koz dokkor!

Soul surfer
( tittel stjelt av Bethany Hamilton )

Desverre ingen bilder denne gangen.

Begynne å bli desperate itte gode surf nå. Manju og meg e ute å padle kver dag og i helgene så blir det som oftest to ganger. Men nå begynne eg å bli desperate itte ordentlige bølger. Havet ser møye bedre ut i det sista, men det e ikkje heilt sånn som det ska verr. Ein dag var eg så desperate at eg gjekk rundt meg sjøl. Såg ut mot havet i flerre timer og trodde nesten at hvis eg såg lenge nok så ville det bli bra og eg kunne gå og surfa på lazy left. Men det skjedde ikkje... selvfølgelig.
Men Øystein og meg tok oss ein tur her om dagen te ein liten bølge ikkje langt fra her. Bølgen e rett bak Hill House i Manju sin landsby. Den e ikkje så møye surfa, kanskje fordi det e ein liten og korte bølge, men tror mest det e fordi at det e korall rev som ligge klare på alle sidene te å ta imot surfebrett for så å ødelegga de totalt. Men det brydde ikkje me oss om, neida, me e tøffe surfere som e desperate itte bølger og gjør alt for å få vår daglige dose av hav og adrelanin kick. Så me tok med oss brettene våre og hoppte i ein tuk tuk og var klare for action. Tuk tuk turen tok ca fem minutter, mens å finna kossen me sko komma oss ner te stranden der me sko padla ut tok litt lengre tid. Me gjekk gjennom någen hager og fant ein fine port med trapper ned te herligheten. To menn fulgte med oss for å se ka de galne kvite sko gjørr for någe nå.
Me tok på oss leachen og hoppte uti vannet og padle mot målet vårt, peaken. Peaken e der bølgen komme rullane og toppe seg rett før an bryte ut og blir skum og lage ein fine rullande vegg bortover. Men før me kom så langt så ser eg ein finne som stikke opp av vannet og bukte seg nerover i vannet. Såg ikkje heilt ka finnen var resten av, men såg någe brunt og halvstort. Hai.... det for gjennom håvet mitt, det e hai, heilt sikkert, hai.... HAI!!!! Av ein eller aen grunn som ikkje e forståelig så padla eg ikkje inn, men ut te Øystein. Eg fortalte ka eg hadde sett, men han bare såg på meg, sa at eg burde gå inn hvis eg var redde og så padla han utover. Eg prøvde å bevara roen, sa te meg sjøl at det ikkje var hai, for det e jo ikkje hai langs Sri Lanka sin kyst. Men uansett kor møye eg prøvde å sei te meg sjøl at det ikkej var hai, men någe aent som leve i vann, som har finne på ryggen, som e brunt og som bukte seg bortove.... så ville ikkje tanken på at det kunne verr ein tini wini sjangse for at det var hai som svømte rundt meg. Og eg har hørt at surfere ser ut som favoritt maten te haier sett under ifra. Så istedenfor å se på bølgene og prøve meg på någen av de, så låg eg musestille på brettet mitt, prøvde å ikkje å ha føtter eller armer i vannet og iallefall ikkje spratla någe. Låg sånn ein stund, men så fant eg ut at dette var for dumt. Enten så kunne eg gå inn, eller så kunne eg prøva meg på bølgen som rulle ved siden av meg. Øystein hadde hatt någen og det såg ut som at bølgen virka greit den. Så eg padle meg inn i peaken og venta på bølgå som kom ikkje lenge itte eg hadde lagt meg i posisjon. Eg padla hardt, bølgen tok meg og eg begynte å reisa meg opp. Vett ikkje heilt ka det va, men istedenfor å hoppa opp og surfa bølgen som ein gudinne, så falt eg hodestups i vannet, rett på nasen ( må sei at eg har falt mange ganger, men aldri har eg falt på nasen før ). Det fysta som gjekk gjennom håvet mitt når eg kom opp te overflaten igjen var: ikkje blø naseblod, ikkje blø naseblod.... For då ville jo alle haiene komma te meg og spisa meg opp. Eg kom meg utrolig fort opp på brettet mitt og prøvde ikkje å padla febrilsk, sjøl om eg øsnka eg kunne gjørr det. Foruten tanker om haier i håvet, så måtte eg jo komma meg ut av sonen der alle bølgene komme ramlande inn og drar meg mot revet som vente på meg. Og som fyste gangen så padla eg ikkje inn, men ut te Øystein. Då eg hadde fått roa me og satt på brettet mitt og såg utover havet så lo eg... men bare litt. Det fins ikkje haier her, og hvis i tilfelle det e så e det små korall haier som ikkje gjør ein flua for tred ( for de fins jo ikkje i vannet, ha ha.. ). Problemet e ikkje om det var haier i vannet eller ei, men at det fantes tanker om haier i håvet mitt. Hvis du fysta har fått ein tanke om hai i håvet så e det utrolig vanskelig å få an ut, uansett kor møye du prøve å tenka rasjonelt. Og ikkje nok med det så såg eg det samma svømmande dyret tri ganger i bølgene som kom rullande mot oss. Det heile endte med at me gjekk inn, Øystein hadde hatt sine bølger og eg mine mareritt. Det versta e at eg blir så sure på meg sjøl, kor dumme går det an å bli. Endelig så va me ein plass med ein bølge som sånn passe fungerte og så bruke eg tidå på å verr redde for haier som bare finnes i håvet mitt.

Istedenfor å gå opp der me kom fra så gjekk me bortover stranden mot Hill House. Den stranden e ein av de finaste strendene langs heile kysten, bortgjemte, ingen hoteller, stille og fredeligt og utrolig fine. Me tenkte oss innom Hillside House ( som ein gang var Hill House, før den europeiske eieren døde og hans unger og Ahammed som hadde invistert ein del i plassen delte tomten mellom seg. Ahammed sitte igjen med Hillside House, mens ungane te den avdøde har Hill House ) for å se kossen det gjekk med oppbygging og for å sei hei. For å sei det sånn så har det blitt gjort minimum med plassen itte tsunamien og for å komma fra stranden og inn på tomten så måtte me traska oss gjennom ødelagte mur og rusk og rask. Øystein hadde på seg surfesko, mens eg gjekk barbeint, ikkje ein ideell situsajon, men det gjekk greit. Me fant plassen øde og forlatt, Gamagi som passe på plassen var ikke å se og porten ut te gatå var stengt. For å forklara så e Ahammed eier av Surf City, der Manju jobbde før, og han eie ein del plasser langs kysten. Så han mista møye under tsunamien og har dermed ikkje kapasitet eller kapital te å fixa alle plassene. Han vente te det komme någen turister som vil invistere eller leasa ein plass for någe år og lar de fixa og rydda opp. Må seis at Ahammed e ein gode fyr. Og det var av han Øystein kjøpte tuk tuken sin av. Gamagi e fra Manju sin landsby og har som jobb å passa på Hillside House og ta seg av eventuelle gjester som komme ( ikkje akkurat så møye av det nå ). Siden porten var låst så måtte me komma oss over te nabotomten der det låg to små hus for så å gå gjennom dis eiendom for å komma oss ut på gaten. Ute på gaten komme det ein tuk tuk med ein gang og me kjørte hjem te Easy Beach. Me kunne ha gått hjem, men hadde ikkje så lyst å gå gjennom Manju sin landsby med bare et håndkle rundt meg. Tror ikkje moren te Manju eller Manju hadde likt det någe særligt, ikkje ville eg likt det någe sjøl. Og Øystein e ev den late typen ( foreløpelig, før sesongen skikkelig har starta ), så han var klar for tuk tuk de to hundre meterene hjem ).

Seinere på dagen så kom Tony. Tony e ein legende, han stranda med seilbåt på Maldivene for over tredve år siden og har siden det bodd der. Han e den som surfa bølgene på Maldivene før alle andre, han e den som har navngitt de og som fyst tenkte tanken at her gjekk det an å tjena penger på å bringa folk te någen av verdens beste bølger. Han konventerte te Islam det fysta året han bodde der, fant seg ei maldiviske jenta og starta familie. Han har reist te Sri Lanka årligt i alle de årene og han vett om surfe plasser som ingen andre vett om og kjenne landet bedre enn de fleste. Kan til og med få seg forstått på singhalesisk ( i jungelen så e det ikkje så mange som snakke eneglsk og kossen ellers sko han ha fått seg mat... ). Tony og familien pleie å verr her i julen, men datterå, Mishal, ville verr i Australia ( Tony e opprinnelig fra Australia og flerre i Zulfa , kånå, sin familie har og flytta der. Mishal har gått på kostskole i Australia siden hu begynte på skole og de har hus der ) denne julen, siden sist jul ikkje var heilt topp her nere. Så han har vært her to ganger nå, rett før sesongen og han komme tebake itte jul. Denne gangen så var han innom i någen dager før han reiste videre te Australia. Itte någen dager der så sko han videre te Timor for ti dagers tur med båt rundt i Indonesia te flerre gode surfe punkter. Hørres ikkje det deiligt ut! Det e sånn du ser i surfe filmer og som bare e ein drøm for oss vanlige. Med seg i bagasjen te Sri Lanka hadde han med seg et nytt brett te Øystein. For de som e interesert så va det ett NSP ( newsurfproject ) brett, 7’4. Skikkelig fint brett, men for min del så syns eg at NSP brett e for tunge i forhold te størrelsen på brettet. Men ska ikkje gå merr inn på brett detaljer. Øystein har to NSP brett fra før som han har fått fra Tony, de fekk han fordi Øystein hadde funne ferrarien ( det e det han kalle brettet sitt som han bruke her nere ) hans og fått det fixa og malt det sjøl sånn at det såg nesten nytt ut. Ferrarien forsvant som alle andre brett under tsunamien. Det sista brettet betalte han ein liten sum for.

Så neste dag gjekk Øystein uti hai bølgene igjen ( eg tenkte at det var best eg holdt meg på tørt territorium der ingen tanker om hai kom lurande ), med det nya brettet sitt. Men denne dagen var bølgen større, strømningene hardere og det heila var ganske mezzy. Tony hadde blitt med han i tuk tuken, mens eg tok beinå fatt og gjekk bort te plassen. Tony og meg satt og såg på Øystein mens me snakka om... selvføgelig... surfing. Eg gjekk og plukka någen skjell, masse fine liggande på stranden klare te å bli plukka som blåbær i skogen. Me tok oss turen på revet, det var lavvann og me kunne gå ganske langt ut mot der Øystein satt og venta på sin neste bølge. Øystein hadde någen bølger, men det var ikkje akkurat ideelle forhold denne dagen og det e rart med ett nytt brett den fyste surfen. Så itte ein stund så kom han inn, eg prøvde å ta bilde av han når han kom inn ( har et godt kamera som og tåle vann, men ein dum ting e at det ikkje har zoom så eg kan ikkje ta bilder før eg e på kort avstand fra objektet ). Fant ut at eg ikkje hadde særlig med batteri og blei overraska av ein bølge som slo opp mot land og opp i skjørtet mitt. Holdt på å mista slippersen min, men fekk tak i an før haiene kunne gleda seg over den gaven.

Me gjekk langs stranden for å komma oss hjem, samme vei som Øystein og meg gjekk dagen før, men nå gjekk me opp mot veien når me kom te skolen. Skolen låg rett med stranden , eg bruke preteritum her fordi det ligge ein skole her ennå, men an blir ikkje brukt og det e ikkje så møye igjen av an. Så det e ikkje ein skole lenger, i den forstand at det springe glade unger rundt og leke, eller unger som sitte inne i rommene og lære nye ting. Regjeringen har bestemt at alle skoler ska ligga minst hundre meter fra strandsonen. Skolen blei hardt ramma av tsunamien, sjølve skjelettet ligge igjen, men ikkje så møye merr enn det. Tanken på om tsunamien hadde ramma ikkje på ein poya, eller midt i skoleferien e forferdelig, Mens me gjekk rundt det som var igjen kunne me se vifter bøyd oppover mot taket, bøker spredd rundt på tomten som om någen hadde kasta de ut fra et fly og de hadde landa der, pulter og stoler smasha som pinneved mot vegger, gittervinduer reve utav cementen osv. Tsunamien lagde vaskemaskin effekt inne i klasserommene. Tenk hvis ungane hadde vært på skolen.... Nei, den tanken e for vond å tenka. Eg eg bare så glad at katastrofen skjedde når an skjedde, misforstå meg rett, hvis det fysta måtte skje ein katastrofe så skjedde an på rett tidspunkt, iallefall for Sri Lanka. Det kan verr flerre som e uenige med meg i det, møye på grunn av de de har mista og det de har opplevd, eg forstår de godt. Men alle skoler langs kysten i Sri Lanka ligge ved stranden.... Som dokkor forstår så e det møye som tar oss tebake te tsunamien, uansett kor møye man prøve å unngå det så e det umuligt. Små ting som at eg kan gå rundt og leita itte ting me hadde før tsunamien, eller store ting som at kver dag går eg forbi gravene te naboen og kver dag gjør det lika vondt.
Når me gjekk gjennom skolen så hadde det vært et perfekt bilde av Øystein som går gjennom ødeleggelsene med brettet sitt under armen. Men som sagt så hadde eg ikkje merr batterier på kameraet og eg e ennå sure på meg sjøl for det. Burde ha sjekka det før eg gjekk, men sånn e det nå ein gang. Håpe eg får sjangsen ein aen gang...

Øystein drog te Colombo idag. Han hadde bestilt menyer fra et firma der oppe, pågrunn av at han hadde vært på ein plass der de hadde så bra lamiant på menyene sine og de hadde fortalt kor de hadde fått lagt de og han hadde tatt kontakt med de. Tony tok de med seg ner te oss siden han var innom Colombo før han kom ner te oss. Men de var heilt feilt, printen var dårlig, laminatet verre enn det me får laga lokalt her og faregen feil. Så nå e han i hovedstaden for å få ordna det og någen andre ting. Han drog idag morges, før seks. Då eg kom ut i stuå idag morges så låg putå og lakenet klar, han har alltid det med seg i bilen så han kan sove på veien opp. Han sa kjapt hade og drog avgårde. Easy låg med porten og såg at han forsvant. Ittepå kom hu inn og hoppte opp i sengå te Manju for å vekka han. Manju måtte stryka jobbe klærnå idag morges så det va bra at hu vekkte han tidligt. Ninni har vært syke i det sista, vondt i halsen og masse feber. Får håpa det går over fort. Hu sitte på veranden og løse kryssord.
Mens min status e at eg vente ennå på bølger og sesong.

Ka skjer?

Siden Øystein fekk seg iPoden så har det vært umuligt å komma te datamaskinen. Han sitte med an fra morgen te kveld for å lasta ner alle CDene sine. Og det tar tid. Ein CD tar ca to timer. På min maskin tar det ca fira minutter, men problemet e at det ikkje går an å gå på internett med min maskin. Grunnen e at eg ikkje har virusprogram som funke akkurat nå. Heila e ganske komisk. Øystein blir stressa og sure fordi det går så treigt og av og te ikkje funke. I går fekk han ikkje iPoden te å spela, så eg hjalp an med å finna fram og fekk an te å spela. Men det kom ikkje någe lyd ut. Han stressa rundt, blei sure på meg fordi eg ville heller gå og spisa den varme maten min enn å stressa med någe eg ikkje kan. Plutseligt kom det lyd utav dingsen og Øystein kom og satte seg med bordet. Eg spurte ka det va som gjorde at det ikkje kom lyd ut før, han ville ikkje sei det. Itte litt masing og spørring så kom det fram, volum kontrollen på iPoden hadde vært på minimum. Me lo godt!

Det nyaste e at Nimal slutta igår. Han syns det blei for møye nytt å læra og orka ikkje jobbingå. Så nå må me finna ein nye stuart, ... før sesongen. Men det ordne seg nok. Øystein holde på med å setta opp roterende jobbe sceduelse nå, men det vise seg og å ikkje verr så enkelt. Någen vil ikkje jobba morgener, andre ikkje så seint osv. Og med ein for lite stuart så bler det jo ikkje någe lettere. Men som sagt, alt virke stress nå, men så ordne det seg og alle e fornøyde.

Det andra nya e at Øystein har slutta å røyka!

Han har nå holdt seg i nesten ei uka, så det e jo ein gode start. Han hadde planer om å slutta tidligere, men det drøyde og så skjedde det nå. Egentlig ville han slutta for to uker siden, han hadde ein natt bestemt seg at nå skulle han slutta å røyka. Så han sko finna nikotin plasterene og starta neste morgen. Men han fant ikkje nikotin plasterene. Eg våkna av at Øystein romsterte rundt på rommet vårt, midt på nattå med ein lommelykt i håndå. Eg var halv våken og spurte ka som va gale, han sa at han leita itte plasterene. Eg sa at det var for seint for det, sa han gjekk. Itte ti minutter våkne eg igjen av at Øystein sitte med håve inne i kjøleskapet på rommet vårt og romstrere rundt. Igjen får eg han te å gå. Men tror du ikkje at han dukke opp igjen ti minutter itte på for å leita igjennom hylla vår. Eg rope te han og får han ut. Eg tar lakene rundt meg og går ut og spør ka e det som skjer. Der møtte eg ein halv galen mann som sko slutta å røyka nå, på minuttet. Eg hjalp han med å leita, uten någe flax. Så eg sa at han fekk heller finna det om morgenen. Neste morgen møte eg Øystein i døra, men ein sigarett i munnen. Han sko på tur med ein svenske.
Så dagen går, eg fortelle ka som skjedde te Ninni som har vanskeligheter for å tro meg. Vett dokkor kor eg fant plasterene henne?
I Øysteins egen hyllå, rett forran sengå hans!
Men alt gjkk jo greit og nå har han slutta og eg e glad.
Sist gang Øystein slutta var rett før tsunamien, to mnd før. Men av forståelige årsaker så begynte han å røyka igjen 26 desember 2004.

I helgå så fekk me nye madrasser i huset, juhu.
De me hadde var gode nok de, men de hørte egentlig te to senger som blei ødelagt under tsunamien så de passa ikkje i rammene. Kjekt at det ser litt ordentlig ut og det e jo godt med nye madrasser. De gamle fekk Manju og familien.
Fyst løfta Manju og meg madrassene ut av huset, så løfta med de nye, med hjelp fra Øystein, inn i huset. Så løfta me de gamle ut te tuk tuken ( Øystein meinte heilt bestemt at tuk tuken ikkje kunne ta madrassene på taket, men her e bilde som vise det motsatte.. Ikkje undervurder the power of the tuk tuk... ) og deretter løfta me de fra tuk tuken og inn i sitt nye hjem. Ska sei eg var sliten i aramene ittepå.
Familien te Manju blei glad for madrassene, det e fyste gang de har ordentlige madrasser i huset. Før så hadde de tynne kokkosnøtt madrasser og avispapir. Problemet var at de nye madrassene var for store te sengene, så eg kutta av dele av madrassene for å få de den rette størrelsen. Det blei bra te slutt og deiligt å ligga på. Så fra to dobbelt senger her så fylle nå madrassene to enkelt senger og ein dobbelt seng i sitt nye hjem. Nangi og Sudu lekte og hoppte fornøyd oppi sengene, heilt te Amma ropte og sa at de måtte gå ner.
Ellers så var vann pumpå ødelagt igjen, så resten av tidå hjemma gjekk med te å fixa den. Me måtte ta ut heile røyret, rensa, kutta og fixa det på plass igjen og alikavell så funka det ikkje. Faren te Manju va to gangen med sykkelen inne i Ahangama for ø kjøpa deler og Manju og meg blei svett og skittne av all jobbingå. Fant ut dagen ittepå at det var viftå så var gåen , så nå e an fixa og funke som bare det. Heilt te neste gang me komme på besøk. Alltid någe som må fixas....

Har tri norske damer boande hos oss nå, så me har fått norske aviser og e
storfonøyde. Eg benka meg i den nye hengekøyå Øystein har hengt opp i hagen vår, mens Ninni og Øystein satt me bordet vårt i restauranten og leste. Nå e det mattid for Easy, hu har begynt å spisa bedre i det sista. Øystein og meg ska uti havet ein tur for ein padle tur. Øystein har stor tro på at sesongen starte itte poya. Håpe det!


Idag har Hanne ( 23 år ) og Mariungen ( 3 år ) bursdag. GRALLA med dagen!!!!

PS: har endeligt fått lagt inn de bildene eg lovte og to nye bilder i savne posten....